پيام
+
پرسه در مردادماه 19
به روي ايوان مرداد نشسته‌ام،
حتي تير چراغ برق کوچه
و درخت سبز بلند همسايه
غمگين به نظر مي‌رسند.
ستارگان در آسمان سوسو مي‌زنند
و نسيم خنکي لامپ حياط را پاندول‌وار تکان مي‌دهد.
نور ماشين‌هاي خيابان
به روي ديوار بلند خانه کشيده مي‌شود
و من ناگهان احساس مي‌کنم
که چقدر سردم است.
ري‌را
* کميل *
98/7/8
*ري را
پ.ن: تمام وقت يک حسين پناهي درون من شعر مي‌خواند.
انديشه نگار
انگار اين شعرو قبلا خوندم...زيباست...دوباره گذاشتيد؟
*ري را
{a h=yajaavad}انديشه نگار{/a} شعر که نيست اما اين نوشته رو قبلا نذاشتم.. خيلي ممنونم @};-
*ري را
{a h=goldenrose}دهکده موسيقي{/a} ممنونم @};-