پيام

*ري را
94/9/23

+ [وبلاگ] دچار ِ وصل

پيام رهايي 94/9/24

يعني واقعا "او"ست که آمده ؟ ..

اگر اوست..... چشمتون روشن... :) @};- زيبا بود دوست عزيز...

نه بانو چشم روشني نداره ... ممنونم :)

امروز لام ِ زلف ِ سياه من و کام و جام و تو .. فردا من به کنج تو با لام ِ زلف دگر ..

دلم گرفته هواي بهار کرده دلم ... هواي گريه ي بي اختيار کرده دلم

*و اين کسي که بعد دقيقه ها وارد خانه مي شود رو به روي آينه ي قدي و کنار ِ بخاري ، من نيستم آدم برفي هست برف هايم را نتکانيد آخر هي تکانم ندهيد لامروت ها .. نمي خواهم* اين قسمت نوشته تون چقدر زيبا بود و تصويرسازي عالي داشت و فلسفه سنگيني را يدک مي کشه...الانم که ميخونم دوباره خودبخود برايم تداعي مي شود...

انساني که زير برف رفته و حواسش به برف نبوده تا در مقابل آيينه مي ايستد مثل اينکه آدم برفي جون گرفته از حياط به خانه آمده... براي امروزم عالي بود. واقعا دست مريزاد.