و تاریکی وجود ِ آسمان را در آغوش گرفتی

و ماه معنا پیدا کرد ...

و تو سیاهی شب را بر سر انداختیُ

شدی

                                    √ ماه چادرت

و دشمن

ماه وجودی ِ تو را نشانه رفت و ...

________

رخـــت زیبــــایی ِ آسـمــانـی را         خــواهــرم بــا غـــرور بــر ســر کــن
نه خجالت بکش نه غمگین باش         چـــــادرت ارزش اســـت بــاور کــن

بـــوی ِ زهـرا و مـریـم و هـاجـر          از پـــر ِ چــــادرت سـرازیــــر است
بشـکنـد آن قلـــم که بنـــویسـد          دِمُده گشت و دست و پا گیر است